LA. โรงละครในฝัน
เรื่อง/ภาพ สุเทพ ช่วยปัญญา
ไม่เคยคิดว่าจะได้ไปสหรัฐอเมริกา แต่มีภาระกิจจะต้องไปเยี่ยมลูกสาวที่ นครลอสแองเจนลีส (LA.) ก็เลยถือโอกาสท่องเที่ยวไปด้วยในตัว นครลอสแองเจนลีส อยู่ทางฝั่งตะวันตกของสหรัฐอเมริกา ซึ่งมีความแตกต่างจากนิวยอร์คที่อยู่ฝั่งตะวันออกอย่างมาก ทั้งพลเมือง ความเป็นอยู่ สภาพอากาศ สถานที่ท่องเที่ยว และเป็นศูนย์กลางของวงการบันเทิงของโลก ผู้คนต่างบ้านต่างเมืองมาหลายเชื้อชาติหลากเผ่าพันธ์ุ เข้ามาทำมาหากินประกอบอาชีพในรูปแบบต่างๆอยู่มากมาย อีกทั้งยังเป็นเมืองในฝันของนักท่องเที่ยวทั่วโลก ที่ต้องการมาเยือนอย่างไม่ขาดสายในแต่ละปี
ขอเล่าเรื่องการขอวีซ่าเข้าประเทศอเมริกาก่อนครับ ต้องจองคิวขอวีซ่าทางอินเตอร์เนต ได้วันนัดแล้วจ่ายค่าทำวีซ่าผ่านทางธนาคาร ตอนสัมภาษณ์วีซ่า ก็บอกกับเจ้าหน้าที่เขาไปตามตรงว่าจะไปเยี่ยมลูกสาว มีที่อยู่เป็นหลักแหล่งชัดเจน การขอวีซ่าก็ผ่านไปด้วยดี เริ่มต้นการเดินทางที่สนามบินสุวรรณภูมิ เครื่องออกตอนบ่ายสองโมง จากสนามบินสุวรรณภูมิ ประเทศไทย แวะต่อเครื่องที่สนามบินนาริตะ 2 ชั่วโมง ถึงสนามบินลอสแองเจนลีส บ่ายของอีกวันหนึ่งพอดี ใช้เวลาในการเดินทางที่ยาวนานถึง 24 ชั่วโมง ตั้งแต่ออกจากบ้านมา แล้วผมก็มาถึงนครลอสแองเจนลีส ประเทศสหรัฐอเมริกา
ลงจากเครื่องผ่านพิธีการตรวจคนเข้าเมือง ก็มีเรื่องตื่นเต้นนิดหน่อย ตม.สหรัฐอเมริกาถามว่ามาทำอะไร มีเงินมาเท่าไหร่ พักอยู่ที่ไหน มากี่วัน อุตสาห์สปีคอิงลิชรู้เรื่องมั่งไม่รู้เรื่องมั่ง ใช้มือช่วยสื่อความหมายบ้างจนผ่านมาได้ หลุดออกมาจากตม.มาได้โล่งใจเป็นอย่างมากกลัวเขาไม่ให้เข้าเมือง เห็นหน้าลูกสาวที่มารอรับ พ่อแม่ลูกกอดกันกลมด้วยความคิดถึง
ก็แวะช้อปกันเลยที่ CITADEL OUTLET เป็นทางผ่านไปบ้านพักพอดี มองจากด้านนอกเข้าไป สถานที่ใหญ่โตกว้างขวางมาก เดินดูอย่างเดียวน่าจะใช้เวลาเป็นวันถ้าจะให้ครบทุกร้าน มีสินค้าแบรนด์เนมเกือบทุกแบรนด์มาเปิดร้านขายที่นี่ แต่ละร้านมีพื้นที่ขายสินค้าเป็นร้อยตารางเมตร ส่วนเรื่องราคาก็ลดจริงจัง 50% ขึ้นไป เนื่องจากเป็นวันชาติสหรัฐอเมริกาพอดี บางร้านลดแล้วก็เลยลดอีก
อาการแจ็ตแล็คเป็นอย่างไรก็เพิ่งเคยเจอ เอากระเป๋าเข้าบ้านเรียบร้อย นอนตั้งแต่กินข้าวเย็นเสร็จมาตื่นเอาอีกที่เกือบบ่ายโมง เมื่อวานหลังจากกลับมาจากเอาท์เลตแล้ว ก็แวะหาซื้ออาหารมาทำกินกันที่บ้านลูกสาว ที่เช่าอยู่แถว S Harcourt Ave ดูแล้วอาหารฝรั่งไม่น่าถูกปากพวกเราเท่าไหร่ ซื้อมาทำกินกันเองที่บ้านดีกว่า เมนูก็บ้านๆ “กระเพราเนื้อไข่ดาว” แต่มากินถึง LA. ก็อร่อยไม่เบาเหมือนกัน
อาจจะสงสัยว่าทำไมถึงมีเครื่องปรุงอาหารครบแบบสูตรอาหารไทย ก็มีครบจริงๆเพราะที่ LA. มีห้าง LAX-C อยู่แถวไชน่าทาวน์ มีสินค้าที่ส่งไปจากประเทศไทยเกือบครบทุกอย่าง ตั้งแต่กะปิ น้ำปลา แม้กระทั่งปลาร้า ก็ยังมี เหมือนห้างค้าปลีกค้าส่งที่เมืองไทยก็ว่าได้ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาที่บินข้ามน้ำข้ามทะเลมาหลายพันไมล์ ต้องใช้เวลาให้คุ้มค่าออกเที่ยวกันต่อครับ ขับรถออกมาเที่ยวย่านไทยทาวน์กันครับ ที่นี่เป็นชุมชนของคนไทยที่อพยพมาอาศัย อยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนมากที่สุด มีห้างขายสินค้าที่มีคนไทยเป็นเจ้าของ กิจการที่คนไทยนิยมทำกันที่นี่ ก็คือการเปิดร้านอาหารไทย และร้านนวดแผนไทย เป็นกิจการที่ลงทุนไม่มากแต่ผลตอบแทนค่อนข้างคุ้ม คนที่ LA. ก็ชอบการนวดแผนไทยเป็นอย่างมาก
เย็นนี้จะไปเดินชมวิวที่ Santa Monica Beach เสียหน่อย ทางที่จะไปต้องขึ้น Free Way หมายเลข 10 มองเห็นย่านดาวน์ทาวน์ของนครลอสเองเจนลีสอยู่ไกลๆ นครลอสเองเจนลีสโรงละครในฝันของผม หรือเรียกสั้นๆว่า LA. ตั้งอยู่ในรัฐแคลิฟอร์เนียอยู่ทางตะวันตกของประเทศสหรัฐอเมรกา และมีประชากรมากเป็นอันดับ 2 รองจากนิวยอร์ค เป็นศูนย์กลาง ทางด้าน เศรษฐกิจ วัฒนธรรม และอุตสหกรรมบันเทิง มีผู้อพยพมาอาศัยลงหลักปักฐานอยู่หลายชาติพันธ์ุ อันดับหนึ่งน่าจะเป็นชาวเม็กซิกัน เพราะมีชาติแดนอยู่ติดกัน ถือเป็นแรงงานสำคัญของสหรัฐอเมริกาก็ว่าได้ ส่วนคนจีน ญี่ปุ่น เกาหลี ไทย ก็มีที่อยู่รวมกันเป็นย่านๆไป ยังมีพวกคนดำ ที่อพยพมาจากทวีปแอฟริกา เข้ามาทำงานเหมือนกัน เยอะพอๆกับพวกเม็กซิกัน
เจ้าหน้าที่ตำรวจของที่นี่เขาจะให้เกียรติ และเคารพสิทธิ เสรีภาพ ของพลเมืองของเขาเป็นอย่างดี เขาจะไม่เขาไปตรวจ ID Card หรือบัตรประชาชน อย่างไม่มีเหตุผล ยกตัวอย่างศิลปินข้างทาง นักแสดงเปิดหมวก หรือพนักงานขายอาหารบนรถทรัค ที่ดูแล้วน่าจะเข้าเมืองมาไม่ถูกต้อง เจ้าหน้าที่ตำรวจก็จะไม่ขอดู ID Card นอกจากจะมีเรื่องเกิดขึ้นเสียก่อน จะไม่มีมาขับรถตามรอดักจับคนงานต่างด้าวหลบหนีเข้าเมืองแบบบ้านเรา
Santa Monica Beach เป็นหาดทรายที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของ LA. ตอนเย็นๆแดดร่มลมตกนักท่องเที่ยวต้องมาเดินรับลมริมทะเล ชมพระอาทิตย์ตกยามเย็นที่ Santa Monica Beach กันทุกคน ไม่อย่างนั้นถือว่ามาไม่ถึง LA. หลังจากดูพระอาทิตย์ตกดินไปแล้ว ก็มาเดินต่อที่ถนนคนเดิน Third Street Down Town Santa Monica สองฝั่งถนนคนเดินของที่นี่มีร้านค้าเสื้อผ้า รองเท้า สินค้า IT ชื่อดังของอเมริกา ก็มาเปิดอยู่ที่นี่ด้วย
บริเวณกลางถนนคนเดินก็มีคนอีกอาชีพหนึ่ง มาขับกล่อมร้องบรรเลงโชว์ความสามารถทางด้านดนตรี เปิดหมวกหารายได้ให้นักท่องเที่ยวที่ผ่านไปผ่านมาได้ฟังกัน ที่ LA. การทำมาหากินของคนที่นี่มีหลายรูปแบบ การเล่นดนตรีเปิดหมวก มายากล กายกรรม วาดรูป แต่งตัวครอสเพลย์เหมือนซูปเปอร์ฮีโร่ ก็สามารถทำเป็นอาชีพได้อย่างสบาย เนื่องจากจำนวนนักท่องเที่ยวมีเป็นจำนวนมาก ที่หลั่งไหลกันมาในแต่ละปี ทุกคนที่มาเที่ยวพักผ่อน ถ้าเจออะไรที่ชอบ หรือการแสดงที่ถูกใจ ก็พร้อมที่จะควักกระเป๋าจ่ายให้อย่างไม่รีรออยู่แล้ว
หมดไปอีกหนึ่งวันสำหรับทริปนี้ เมื่อคืนกว่าจะกลับถึงบ้านก็ปาเข้าไปสี่ห้าทุ่ม เพลิดเพลินกับการแสดงของศิลปินริมถนนที่ Santa Monica Beach เสียจนดึก วันนี้เป็นวันที่ 3 ของการมาทัวร์ที่ LA. ต้องออกกันแต่เช้าเพราะว่าเราจะไปกันที่ Hollywood Blvd ถ้าเรียกกันแบบบ้านเราก็คือถนนฮอลลีวู้ด แต่ที่ป้ายริมถนนเขียนว่า Hollywood Blvd ซึ่งย่อมาจาก Hollywood Boulevard ถนนกว้าง 6 ช่องจราจร ไม่มีเกาะกลางถนน ปลูกต้นปาล์มสองฝั่งถนน ตามแบบ Boulevard ที่สองฝั่งถนนต้องปลูกต้นไม้ยืนต้น พื้นถนนลาดด้วยยางมะตอย เขาว่ากันว่ามีการนำเอาทรายที่มีความแวววาวคล้ายเพชร ผสมลงไปในยางมะตอยด้วย ให้สมกับเป็นถนนสายสู่ดวงดาวของเหล่าซุปเปอร์สตาร์ดังจากทั่วโลก
อย่างแรกที่ต้องมาถ่ายรูปเช็คอินกันเป็นที่แรกเลยก็คือที่ TCL Chinese Treatre เป็นหนึ่งในโรงภาพยนตร์ที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลก เมื่อก่อนมีชื่อว่า Grauman Chinese Treatre สร้างโดย Sidney Patrick Grauman เปิดฉายรอบปฐมทัศน์ภาพยนตร์เรื่อง The King of Kings ของ Cecil B. DeMille เมื่อวันที่ 8 พฤษภาคม ปีค.ศ. 1827 และเคยเป็นที่จัดพิธีมอบรางวัลออสการ์ถึง 3 ครั้ง รวมถึงการเปิดตัวภาพยนต์ดังที่มาฉายรอบปฐมทัศน์มากมายหลายเรื่อง โดยเฉพาะการเปิดตัวภาพยนต์เรื่อง Starwars ของ George Luccas ก็เปิดฉายรอบปฐมทัศน์ในปี ค.ศ. 1977 ที่โรงภาพยนต์แห่งนี้
ด้านหน้าของ TCL Chinese Treatre มีพื้นที่สำหรับวางแผ่นลายเซ็นต์ แบบพิมพ์มือและเท้า ของเหล่าซุปเปอร์สตาร์ ให้นักท่องเท่ียวได้มาค้นหา แผ่นลายเซ็นต์ดาราคนโปรดของเขาอีกด้วย แบบพิมพ์มือที่นักท่องเที่ยวอยากจะไปประทับลอยมากที่สุด น่าจะเป็นรอยมือของ Marilyn Monroe กับ Jane Russell ที่มาประทับรอยมือไว้ที่นี่เมื่อปี ค.ศ. 1953
จาก TCL Chinese Treatre ก็มาดูสิ่งที่เรียกว่า Hollywood Walk of Fram กันบ้างครับ เป็นรูปดาวที่มีชื่อของดาราฮอลลีวู้ด ติดอยู่บนทางเท้าของ Hollywood Blvd ศิลปิน ดารา คนดัง ที่จะมีชื่อมาติดอยู่บนทางเท้าของถนนที่นี่ได้ ต้องเป็นคนที่อยู่ในวงการภาพยนตร์ โทรทัศน์ ดนตรี วิทยุ ละครเวที ของสหรัฐอเมริกาเท่านั้น มีดาวทั้งหมด 2,500 ดวง บนทางเท้ายาวทั้งสิ้น 3.5 ไมล์ ที่นี่ยังมีที่ให้นักท่องเที่ยวได้เช็คอินถ่ายรูปกันอีกสองอย่างคือ ถ่ายรูปคู่กับรูปปั้นรางวัลออสการ์ กับรูปปั้น Marilyn Monroe ที่กำลังประทับฝ่ามือลงบนแผ่นปูนที่หน้า TCL Chinese Treatre
บนฟุตบาทริมถนน Hollywood Blvd นอกจากจะมี Hollywood Walk of Fram แล้วยังมีศิลปินริมถนนมานั่งวาดภาพวิวเมือง LA. ด้วยสีสเปย์กระป๋องเล็ก บางศิลปินก็รับวาดภาพเหมือนด้วยสีชอล์ค สั่งออร์เดอร์แล้วรอรับภาพได้เลย ขายให้นักท่องเที่ยวจากทั่วโลกที่เดินเที่ยวบนถนนนี้ และยังมีอีกอาชีพที่เรียกความสนใจจากนักท่องเที่ยวไปมากที่เดียว ก็คืออาชีพรับถ่ายรูปคู่กับนักท่องเที่ยว รายได้น่าจะดีเสียด้วยเพียงแค่ลงทุนแต่งตัวคอสเพลย์ ให้เหมือนกับซูเปอร์ฮีโร่ในภาพยนต์ดังๆของฮอลลีวู้ด แล้วก็มาเดินขอถ่ายรูปกับนักท่องเที่ยวแลกเงิน 10 เหรียญ ต่อครั้งนับเป็นรายได้ที่ไม่เลวเลยที่เดียว
เดินต่อมาอีกประมาณ 800 เมตร จาก Hollywood Walk of Fram ก็จะถึง Loews Hollywood Hotel ซึ่งด้านหน้าจะเป็นพลาซ่ามีร้านเสื้อผ้า รองเท้า ร้านขายอาหาร ที่สำคัญมีจุดชมวิวให้นักท่องเที่ยวได้ยืนชมป้าย Hollywood ที่อยู่บนเขาหลังโรงแรม ได้ถ่ายรูปเก็บความทรงจำว่าครั้งหนึ่งเคยมาเยือนที่แห่งนี้แล้ว เหมาะสำหรับนักท่องเที่ยวที่มีเวลาน้อย และไม่อยากจ่ายค่า City Tour นั่งรถขึ้นไปถ่ายรูปคู่กับป้าย Hollywood บนเขาก็ได้ ไม่ต้องเสียทั้งเงินและเวลาอีกด้วย
คนจากทั่วทุกมุมโลกยังต้องการเดินทางมาที่ LA. อีกมากมาย แต่ละคนก็มีความฝันที่ต่างกันไป บางคนก็มาท่องเที่ยวดูความสวยงามของเมือง มาศึกษาหาความรู้ หรือมาหางานทำ เป็นดารานักแสดง ศิลปินริมถนน แต่งตัวคอสเพลย์รับถ่ายรูปกับนักท่องเที่ยว หมอนวด แม่ครัว คนขายอาหารบนรถทรัค ไม่ว่าคุณจะมาด้วยจุดประสงค์ นครลอสแองเจนลีส ที่เป็นโรงละครในฝัน แห่งนี้ยินดีต้อนรับคุณเสมอ
